Bereid jullie maar voor op het artikel van onze verslaggever te plaatse, Harold Janshen ;) Dank voor je inzet!
Het weekend van het jaar voor Ons Genoegen
Het weekend van 10 en 11 september stond in het teken van de Korpskampioenschappen. De wedstrijd waar we als Ons Genoegen naar toe hebben gewerkt. Dit jaar namen we deel met maar liefst drie zestallen.
Op zaterdag was het de beurt aan het 2e en 3e zestal.
Het 3e zestal werd gevormd door Jasper Stokmans, Ben Geraets, Rob Schaareman, Koos Heijnen, Caroline Heijnen en Danielle Heijnen.
Danielle kwam net van een vakantie terug (samen met Yvo van de Laar) en nam gelijk de boog in handen. Toch nog een beetje last van een jetlag en alleen maar Duits pratend begon ze te schieten. Weinig slaap, maar dit wilde ze niet missen. Danielle liet zich niet kennen en schoot een mooie 260 punten bij elkaar.
Zus Caroline, met net een nieuwe boog, begon voortvarend. (Deze voortvarende start was bij alle schutters van het 3e te merken, na de eerste helft hadden zij 1 punt meer bij elkaar dan het 2e zestal van Ons Genoegen). Veel punten en iedere serie even op bezoek komen bij het tweede zestal. Trots vertellen hoe het ging en even vragen of de puppy’s van de labradors nog niet geboren zijn. 265 punten had Caroline in totaal.
Ben had vandaag een doel. Zich niet af te laten leiden door de vele dames (een charmeur blijft een charmeur en Ben zet nog wel een keer af om een jonge dame op de andere baan de techniek te leren) en technisch gewoon goed te schieten, zoals Ben dat de laatste tijd laat zien, tijdens de jeugdtraining en tijdens de wedstrijden. Ben schoot een zeer mooie 286 punten.
Jasper zit de laatste tijd in handboog-modus. Op vakantie gaat de boog mee, naar school gaat de boog mee en voor het slapen gaan wordt de boog nog een keer opgespannen. Ieder moment wordt benut om te oefenen. Dit vele oefenen heeft geleid tot maar liefst 324 punten.
Rob staat er, waar je hem maar nodig hebt. Technisch beter en constanter gaan schieten. Het team met zijn enthousiasme meeslepend. Af en toe moest hij de twee jeugdleden tot de orde roepen en naar de baan roepen. 325 punten werd het resultaat. Een steeds constantere factor voor het tweede.
Koos was blij dat hij toch de korps mee kon schieten. Maar hij was nog veel trotser op het feit dat hij daar stond samen met zijn twee dochters en aangemoedigd door zijn vrouw Miriam. Dit betekende veel voor hem. Je zag het in zijn ogen. Koos moest op het einde nog gas geven, anders hadden Jasper en Rob hem nog ingehaald. Hij moest af en toe op het veld met de vele kuilen geholpen worden door Rob en Ben, die voor de zekerheid maar meeliepen als de pijlen gehaald werden. Maar liefst 333 punten werd zijn zeer mooie score.
In totaal had het 3e zestal 1793 punten. Of dit genoeg was voor een podiumplaats……..
Op zaterdag was het ook de beurt aan het 2e zestal dat bestond uit Marc Schaareman, Lau Geraets, Henk Smolenaars, Rene Ververs, Harold Janshen en Willem-Jan Timmermans.
Willem-Jan had ’s ochtends zijn boog opnieuw laten afstellen, omdat het niet lekker schoot. Dit zorgde dan waarschijnlijk ook voor een minder begin met enkele wegvliegers. Na 15 pijlen werd dan toch het vizier en de button aangepast, en de tweede helft was een verbetering, Willem-Jan schoot 278 punten.
Lau had na twee voortreffelijk geschoten proefpijlen een beetje moeite met het begin van de wedstrijd. Na wat hulp van teamgenoten, werd er weer beter geschoten. De strijd kwam terug. Zeker omdat hij op de hoogte werd gehouden wat zoon Ben schoot. Lau wist zich prima te herpakken met een totaal van 296 punten.
Rene werd gesteund door zijn vriendin Nikki. Ze heeft hem af en toe vermanend moeten toespreken. Sommige pijlen vlogen niet helemaal hoe ze moesten. Waarschijnlijk had dit te maken met de Heitser kirmes en de genuttigde kaoj sjôttel van de nacht er voor. Rene herpakte zich weer en schoot 308 punten.
Henk was lekker op dreef. Je kon hem niet uit zijn concentratie halen, zelfs niet na de schunnige opmerkingen en na het zien van het aanwezige vrouwelijke schoon. Af en toe werd hij toch wat afgeleid en gingen niet alle pijlen snel door de klikker. Maar een mooie 318 punten was het resultaat.
Marc had wat kleine oogjes en viel af en toe in slaap. Hij moest dan door zijn teamgenoten wakker worden gemaakt en naar de goede baan worden gebracht. Dit had te maken met de korte nachten en het vele opstaan. Maar aan de streep zag je hem veranderen. De schutter kwam in hem los en hij ging er voor. Een mooie 323 punten was het resultaat aan het einde van de avond.
Harold had sinds lange tijd weer een recurve wedstrijd. Deze wedstrijd moest en zou goed geschoten worden, daar had hij zijn zinnen op gezet. Er werd weer goed geschoten. De los was strak en het resultaat mocht er zijn. 352 punten.
Het 2e zestal had in totaal 1874 punten.
De einduitslag volgde. Iedereen van Ons Genoegen stond bij elkaar. Als eerste was de B-klasse aan de beurt. En het begon gelijk goed. Ons Genoegen 3 stond met de triompf in de ogen op het podium. Een Ons Genoegen gejuich door de tent. De derde plaats werd behaald. Het harde werken, het goede schieten, het aanmoedigen door de supporters heeft gewerkt!
Na de huldiging van de B-klasse was het de beurt aan de A-klasse. Het ging erom spannen. De derde plaats werd omgeroepen. Niet Ons Genoegen. Vielen we er dan toch buiten? De tweede plaats was daarna aan de beurt. En het werd een euforie. Ons Genoegen 2 had de tweede plaats behaald. Wie had dat nog gedacht? Wederom een Ons Genoegen gejuich door de tent. Weer een prijs behaald. Het tweede had zich herpakt na een slechte start. De aanwezigen namen dan ook vol trots hun medaille in ontvangst.
Na afloop werd er gezellig gegeten bij cafetaria Henny Manders en daarna nog doorgedronken bij café Tonvannebekker.
Op de zondag was het de beurt aan het 1e zestal, gevormd door Steve Wijler, Dave Proosten, Frank Hoogmans, Kevin Slaats, Rik van den Beuken en Leo Pijls.
Dave schiet pas sinds een aantal maanden bij ons, maar staat nu al vast in het 1e zestal. Vandaag begon hij ook weer goed. Maar zoals hij hetzelf altijd zegt (ich bin alt und verschlissen), kwam dat ook deze wedstrijd boven drijven. Hij blesseerde zich namelijk aan zijn knie. Hij kon amper staan en het lopen ging alleen als hij ondersteund werd door 2 personen. Maar Dave zou Dave niet zijn als hij gewoon door gaat en nog steeds 365 punten bij elkaar schiet. Gesteund door zijn vrouw en kinderen (die ook de complete tent op zijn kop hebben gezet, maar dat karakter hebben ze van hun vader), heeft hij het volgehouden.
Leo nam als meest ervarene weer de jeugd onder handen. Met zijn ervaring, het rustig-zijn, het er zijn voor je team en natuurlijk de cake van zijn vrouw Jacqueline meebrengend, neemt hij een heel zestal op zijn hand. Van tijd tot tijd hoorde je weer een lach door de tent, omdat Leo weer eens iemand in de maling heeft genomen. Leo wist 369 punten te behalen.
Frank had zijn zeggen een mindere dag. Vaak werd de streep van de 10 net niet geschoten. In totaal had Frank 370 punten, dus af en toe is de 10 ook nog geraakt. Zeer netjes gedaan.
Kevin was op de zaterdag al de sfeer aan het opsnuiven. Als hoofd van de catering bestelde hij meermaals de frikandellen speciaal. Als hij bij het 3e zestal was, hield hij ons via de telefoon op de hoogte. Zondag begon hij gewoon lekker aan de wedstrijd. Af en toe even tot de orde geroepen, als er een mindere pijl werd geschoten en er werd hem iets beloofd als hij in een serie 50 punten schoot. Expres schoot hij dan een 9, de einstand gaf maar liefst 372 punten aan.
Rik is misschien wel de rustigste en relaxte schutter onder ons. Het liefste schiet hij hout met hout. Maar voor een wedstrijd recurve is hij nog altijd te vinden. Iedere pijl die hij schoot, was zo rustig en viel zo goed. Maar liefst 377 punten stond er op het einde op de kaart.
Steve schoot vrij in het begin een 8. Grrrr, was zijn reactie en de pijl moest er aan geloven. Deze werd onterfd en kwam met een smak op het podium terecht. Een nieuwe pijl werd gepakt en hier werden over het algemeen alleen maar 10-en mee geschoten. Steve was helemaal in zijn nopjes, zeker omdat zijn vriendin Sandra Wolfs twee banen verder schoot. Af en toe moest je beide toch eventjes uit elkaar halen, omdat op beide banen op hun werd gewacht. Maar goed, daar heb je breekijzers (en anders de handen van Leo, dat heeft hetzelfde effect) voor. 387 punten. Een ongelofelijk mooi resultaat, waarmee hij ook hoogste schutter van deze kampioenschappen werd.
Daarna volgde de uitslag. De spanning werd alsmaar groter. Je kon het in de ogen van de schutters aflezen. Het was doodse stilte bij de aanwezige supporters van Ons Genoegen. Had het 1e hem of toch niet? De oud-voorzitter van de Bond nam het woord. Als eerste werd de Ere-klasse omgeroepen en gehuldigd. Daarna kwam de Superieure klasse aan de beurt. We hielden het niet meer. De derde plaats werd omgeroepen. Niet Ons Genoegen, maar Onze Vrije Uren te Heythuysen. Je zag Ons Genoegen nog dichter bij elkaar komen. Nummer 2 was aan de beurt. Dit werd De Zwarte Roos uit Echt. Zou het eerste het dan toch weer gehaald hebben? Ons Genoegen is niet vaak stil, maar nu waren we het. De oud-voorzitter nam weer het woord en begon: “als eerste is geëindigd met een bondsrecord van 2240 punten, en maar liefst 98 punten voorsprong op de nummer 2…….. Ons Genoegen 1 Roggel”. Een ontlading bij het eerste zestal. Een ontlading bij Ons Genoegen. Iedereen vloog iedereen in de armen. Een fantastische prestatie!
Nog tot in de late uurtjes werd doorgevierd. Eerst samen gegeten en daarna naar Tonvannebekker.
Ik wil alle aanwezigen bedanken voor een fantastisch weekend. De drie zestallen, de vele meegereisde supporters voor hun aanmoedigingen op de zaterdag en zondag. Dat is Ons Genoegen. Er zijn voor elkaar. Het elkaar steunen. Het er zijn als dat nodig is. Het er staan en zijn tot het einde, met elkaar, als een team, als een vereniging. Persoonlijk ben ik er trots op, om deel uit te maken van dit team. En ik denk met mij, iedereen.
Namens de plaatselijke verslaggever van de zestalcommissie,
Harold Janshen